جراحی های رفراکتیو یا جراحی عیوب انکساری
جراحی های رفراکتیو به طیفی از جراحی هایی که جهت تصحیح عیوب انکساری و شماره چشم انجام می شوند اطلاق می شود.
در طول سالیان متمادی روش های متعددی جهت حصول به این هدف در چشم پزشکی به کار گرفته شده است.
امروزه به طور کلی این جراحی ها به 2 دسته جراحی های قرنیه ای و جراحی های داخل چشمی تقسیم می شود.
آن چه در بین جراحی های قرنیه ای متداول تر شده است، بکارگیری اگزایمر لیزر مانند PRK، لازک و فمتولیزیک می باشد.
جراحی های داخل چشمی مبتنی بر به کارگیری لنزهای داخل چشمی متعدد مانند لنزهای فیکیک آرتیزان، ICL و یا لنزهای مولتی فوکال می باشد.
هر کدام از این روش ها بر مبنای نیاز بیمار، شدت عیب انکساری و شرایط معاینه وی، قابل انتخاب هستند.
روش های مختلف جراحی های قرنیه ای چشم
درمورد لنزهای داخل چشمی و انتخاب آن و روش های جراحی متناسب با آن در مقاله دیگری به طور مفصل صحبت خواهیم کرد، اما این مقاله را به انواع جراحی های قرنیه ای چشم اختصاص می دهیم.
برخلاف تصور عمومی که لنز طبیعی (کریستالین ) را مسئول اصلی ایجاد قدرت اپتیکی چشم می دانند، این قرنیه است که دو سوم قدرت اپتیک چشم را تامین می کند. به طوریکه از حدود 75 دیوپتر قدرت انکساری چشم، 48 دیوپتر آن مربوط به قرنیه می باشد. لذا تغییرات کوچک در شکل و ضخامت قرنیه میتواند تغییرات زیادی در قدرت انکساری چشم ایجاد کند. مثلا برای تصحیح 2 دیوپتر عیب انکساری( یا 2 نمره چشم) تغییر ضخامت قرنیه در حدود 30 میکرون(۳صدم میلیمتر) هم کفایت می کند.
مهم ترین مواردی که قبل از اقدام به جراحی قرنیه ای چشم باید در نظر گرفت
جهت اقدام به انواع جراحی های قرنیه ای، نیاز به یکسری مقدمات و معاینات کامل قبل از انتخاب بیمار برای آن نوع جراحی خاص وجود دارد. از جمله اینکه با تهیه نقشه های توپوگرافیک قرنیه، پستی و بلندی های سطح قرنیه و میزان تغییرات انحنای آن به دقت مورد بررسی قرار می گیرد. برخلاف آنچه که به نظر می آید، سطح قرنیه ما صاف و صیقلی نیست، به طوریکه اگر می شد کره زمین با اینهمه کوه های سر به فلک کشیده و یا دره های عمیق را در حد و اندازه چشم کوچک کرد، سطح کره زمین به مراتب صاف تر از قرنیه ما می بود.
تهیه نقشه های توپوگرافیک مانند آن چه که در نقشه های توپوگرافیک زمین شناسی انجام می شود در واقع نوعی تصویربرداری برای کشف این نوع ناهمواری ها می باشد.
علاوه بر بررسی دقیق این نقشه ها، اخذ شرح حال دارویی ونیز بررسی سابقه بیماریهای زمینه ای، از متقاضی انجام این جراحی بسیار مهم است.
مثلا مصرف داروهایی مانند ایزوترتینوئین،آمیودارون، انواع آنتی هیستامین هاممکن است در روند ترمیم زخم، اختلال ایجاد کند. همچنین
بیماری های رماتیسمی، داروهای آنتی توکسیک و مصرف داروهای کورتونی از جمله عواملی هستند که ممنوعیت نسبی برای این نوع جراحی ایجاد می کنند. دیابت نیز ازجمله بیماریهایی است که در روند ترمیم زخم اختلال ایجاد می کند.
به علاوه در دوران حاملگی وشیردهی با توجه به تغییرات شماره چشم در این دوران ، این جراحی توصیه نمی شود.